Πρωινή ενδοσκόπηση

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

Ο πολύ πρωινός και σίγουρα ευχάριστος βόμβος μου μόλις διέλυσε την πεποίθησή σου ότι πέθανα, πεποίθηση που φυσικά δικαιολογείται απόλυτα από την πολύμηνη απουσία μου. Ωστόσο-και μην το παραβλέψεις αυτό ποτέ στο εξής σε παρακαλώ- η φύση μου είναι αυτή που με ωθεί να κάνω μεγάλους κύκλους, να κατοπτεύω ξένα λιβάδια, να ανοίγουν τα μάτια μου στο άλλο φως, να πλάθω με συγκίνηση τη νέα γύρη, να τη φέρνω με τα σάρκινα καλαθάκια μου στο σπίτι, να εντρυφώ με ηρεμία σε όλες τις φρέσκες μυρωδιές και τους τρόπους που ο εαυτός μου αλλάζει απέναντί τους. 

                                                 

Οι διεργασίες είναι μυστικές και μακροχρόνιες και δεν είναι συνετό ούτε εύκολο όλα να λέγονται. Η ζύμωση γίνεται πάντα στα σκοτεινά. 

Καταλαβαίνεις πως όσο περισσότερα άνθη οσφραίνομαι ή διαισθάνομαι εκεί έξω, τόσο περισσότερο ξελογιάζομαι και τόσο λιγότερο επιστρέφω σε χαραγμένες διαδρομές, μη με περιμένεις λοιπόν με ανυπομονησία, υπάρχουν τόσοι άλλοι που χαρτογραφούν το μεθύσι των λέξεων πολύ καλύτερα, μη με κατηγορήσεις ότι τεμπελιάζω, αντλώ εντατικά το νέκταρ από ό,τι μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και εξαντλώ τον εαυτό μου σε μεταμεσονύχτια αναγνώσματα, μην μου αρνηθείς να υπάρχω για την απόλαυση και μόνο, μη μου θυμώσεις, ναι, είμαι μια αναξιόπιστη μέλισσα που δεν παράγει αρκετό μέλι και που το λίγο που καταφέρνει να αποστάξει το κρύβει για τη δική της ευχαρίστηση, χωρίς ενοχές και με όλη την αυθάδεια εκείνου που δεν φέρει καμία ευθύνη.

Σε φιλώ, 

Apis