Τι θα γινόταν αν ο Καμύ είχε facebook;

Αγαπητό μου διαδικτυακό ημερολόγιο,

Αναρωτιέμαι αν καμιά φορά αναρωτιέσαι , τι θα συνέβαινε αν είχες υπάρξει μερικές δεκαετίες νωρίτερα. Αν δηλαδή είχες ξεκινήσει την εποχή του Καμύ ή και του Κάφκα, αν είχαν ανοίξει blog και λογαριασμό στο facebook o Χέμινγουεϊ ας πούμε και ο Φώκνερ -ή και ο Κούντερα- μπορείς πραγματικά να φανταστείς τι θα είχε συμβεί; Και  εννοώ λογαριασμό προσωπικό , όχι εκείνους τους διαφημιστικούς που ανοίγουν οι εκδοτικοί οίκοι την σήμερον . Αν θα μπορούσαμε λοιπόν να μιλήσουμε έτσι άμεσα- μέσα από το facebook - με έναν μεγάλο συγγραφέα, τι θα συνέβαινε;

Έστω ότι ο μεγάλος συγγραφέας έχει προσωπικό λογαριασμό και μπαίνει στον κόπο να αναρτά σκέψεις και να σχολιάζει ο ίδιος τα γραφόμενα των φίλων του. Βέβαια θα ήταν επίσης ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε ποιοι από τους γνωστούς , μεγάλους συγγραφείς θα είχαν τη διάθεση να κάθονται και να γράφουν μέρα παρά μέρα τα εσώψυχά τους- και θα μου πεις πως και τα βιβλία τους εσώψυχα είναι αλλά θα αντιπαραβάλλω το ότι τα βιβλία είναι επιμελημένο προϊόν νοητικής επεξεργασίας ενώ ένα αυθόρμητο σχόλιο για μια ταινία ή ένα ηλιοβασίλεμα είναι κάτι τελείως διαφορετικό- ας δεχθούμε όμως ότι κάποιοι συγγραφείς θα ήταν διατεθειμένοι για τέτοια αμεσότητα.

Έστω λοιπόν ότι ο σαρανταπεντάχρονος Καμύ σχολίαζε κάτι για ένα ηλιοβασίλεμα στο facebook . Το πιθανότερο νομίζω είναι ότι θα δεχόταν μερικές εκατοντάδες Like , ενώ τα σχόλια θα ήταν πολύ λιγότερα ίσως κάτω από διακόσια.  Κι αν αυτό που σχολίαζε ήταν κάτι φιλοσοφικό τότε σίγουρα τα σχόλια θα ήταν λιγότερα από πενήντα. Γιατί άραγε; Για τον απλό λόγο ότι εύκολα εκφράζεις το θαυμασμό σου απέναντι σε έναν ''μύθο'' και δύσκολα-ω, πολύ δύσκολα!- του απευθύνεις λόγο ως ίσος προς ίσο και χαίρεσαι μια απολαυστική κουβεντούλα μαζί του. Ποιοι άραγε θα ήταν αυτοί οι διαδικτυακοί φίλοι τους που θα μπορούσαν να συνομιλήσουν με τον Καμύ ή τον Μπόρχες (λέμε τώρα) χωρίς να προσπαθούν να φανούν πνευματώδεις , χωρίς να λένε πίσω από τις λέξεις ''Κοιτάξτε με , συνομιλώ με τον Καμύ, είμαστε φιλαράκια'', χωρίς τελικά να γίνονται γελοίοι;  Πολύ λίγοι, πιθανότατα αυτοί που θα μπορούσαν να είναι φίλοι μαζί τους και στην πραγματική ζωή. 
Άρα μια τέτοια δυνατότητα διαδικτυακή , θα πρόσφερε σε εμάς κάτι λιγότερο από την απόλαυση της παρακολούθησης των συνομιλιών τους - γιατί αυτομάτως θα παραδεχόμασταν σιωπηλά ότι είμαστε άξιοι μόνο να παρακολουθούμε και όχι να μετέχουμε και αυτό έχει μέσα του μια αδιόρατη πικρία. 

Αν βέβαια γινόμασταν ''φίλοι '' με τον εικοσάχρονο Καμύ , αυτό θα ήταν κάπως διαφορετικό. Μπορεί να ήμασταν συμφοιτητές του ας πούμε ή συνάδελφοι κι εκείνος δε θα είχε γίνει ακόμη μύθος, θα ήταν ευκολότερο να κάνουμε πλάκα μαζί του και να σχολιάζουμε γεγονότα . Σαγηνευτική εικασία ε; Σκέψου τι θα μας προσέφερε μια τέτοια αλληλεπίδραση - πόσο πιο προσιτές θα ήταν οι μεγάλες σκέψεις , πόσο θα μπορούσε να ακονιστεί το πνεύμα μας. Σου φαίνονται λίγο υπερβολικά αυτά,  κάπως αφελή και ρομαντικά; 
Σκέψου τώρα τι συμβαίνει στις μέρες μας, πόσοι βιλιόφιλοι είναι φίλοι με συγγραφείς φτασμένους και αναγνωρισμένους ή  με νέους συγγραφείς, φερέλπιδες ή επίδοξους. Ξέρεις τι σκέφτομαι; 

Ότι πια,  μόνο από τα λεγόμενα ενός συγγραφέα στο facebook, από τις αντιδράσεις και τις απαντήσεις του, μπορείς να καταλάβεις την ευφράδεια, το πάθος του, τη λογοτεχνική του σκέψη, μπορείς να δεις την σαρκαστική του διάθεση και την αίσθηση του χιούμορ, να εκτιμήσεις την ευγένειά του , τον συγκροτημένο του νου και το θάρρος του, μπορείς ακόμη πολύ αδρά να προβλέψεις τον αέρα των γραπτών του κειμένων προτού καν τα διαβάσεις. Ή μπορεί να δεις και άλλα πράγματα, φιλαυτία, υπεροψία, διάθεση κολακείας, συντακτικά λάθη (!), αερολογίες που πείθουν κάποιους πως είναι φιλοσοφημένες σκέψεις, ναρκισσισμό, έλλειψη φαντασίας . Πλέον αυτή η αλληλεπίδραση που αρκετοί τις προηγούμενες δεκαετίες λαχταρούσαν , αυτή η ευκολία προσέγγισης των μεγάλων πνευμάτων - έστω και σε ένα βαθμό- υπάρχει πια στις μέρες μας. 

Και το καλύτερο είναι ότι μπορείς να καταλάβεις εκείνους που πραγματικά έχουν στόφα συγγραφέα και λογοτεχνικό βάθος- ακόμη κι αν δεν είναι  αναγνωρίσιμοι στις ομάδες του facebook  ή ακόμη κι αν δεν έχουν προς το παρόν εκδώσει κάτι- από εκείνα που λένε κι από κείνα που αποσιωπούν . Και σκέψου , τι ευλογία, όταν θα έχεις αποθησαυρίσει μερικές τέτοιες συζητήσεις από συνομηλίκους που στο μέλλον θα διαπρέψουν, όταν παρακολουθείς συγγραφείς εν τη γενέσει και εν τη εξελίξει τους. 
Συναρπαστικό;

 Μη λυπάσαι λοιπόν που δεν πρόλαβες να απολαύσεις τον Καμύ στο facebook. 

Γιατί απλά , ο μελλοντικός Καμύ είναι ήδη ανάμεσά μας.