''Σερβίρισαν την ψωμόσουπα''.
Η υπόθεση - ή καλύτερα οι διάλογοι- διαδραματίζεται σε μια πανσιόν κάπου στη Γερμανία, όπου οι εύποροι ένοικοι περνούν αρκετές μέρες κάνοντας ''θεραπείες '' για διάφορες ασθένειες .
Η ίδια η συγγραφέας είχε παραμείνει κάποτε σε μια τέτοια πανσιόν. Πολύ λίγοι κατονομάζονται, οι περισσότεροι είναι γενικά ο Κύριος Σύμβουλος, η Χήρα, η Κυρία Ιατρού.
Οι ένοικοι είναι ενοχλητικοί, σχολιάζουν ακατάπαυστα με καλυμμένη αδιακρισία, γεμάτοι προκαταλήψεις. Οι πρωταγωνίστριες πάντως είναι οι γυναίκες που απελπίζονται ή θριαμβεύουν και που πίσω από την επιτήδευση κρύβουν τις αδυναμίες τους. Οι άντρες αφήνονται να πιστεύουν ότι κυριαρχούν - στην πραγματικότητα είναι υποχείρια. Οι ιστορίες που παρεμβάλλονται - εξαιρετικά δυνατές - συμβάλλουν στην αίσθηση εσωτερικότητας του έργου.
Το πιο ωραίο είναι ο τρόπος , απλή γραφή , συμπυκνωμένη, καμία λέξη χωρίς σημασία, με ένα ειρωνικό χιούμορ να διαφαίνεται κάθε τόσο αλλά όχι να επισκιάζει .
''Εγώ έκανα εννιά παιδιά και ζουν όλα , δόξα σοι ο Θεός ''.. [...]
''Υπέροχα!'' αναφώνησα.
''Υπέροχα'' επανέλαβε περιφρονητικά η Χήρα, περνώντας πάλι τη φουρκέτα στον κότσο που στεκόταν ισορροπημένος στην κορυφή του κεφαλιού της . ''Καθόλου! Μια φίλη μου έκανε τέσσερα παιδιά ταυτόχρονα. Ο άντρας της χάρηκε τόσο πολύ που έκανε ένα σούπερ πάρτι και τα έβαλαν όλα πάνω στο τραπέζι.Φυσικά η φίλη μου ήταν πολύ περήφανη.''
''Η Γερμανία'', είπε με βροντερή φωνή ο Ταξιδιώτης δαγκώνοντας μια στρογγυλή πατάτα που είχε καρφώσει με το μαχαίρι του, ''είναι η πατρίδα της Οικογένειας''
Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή σε ένδειξη σεβασμού.
Τα πιάτα αλλάχτηκαν για βοδινό , φραγκοστάφυλλα και σπανάκι. Σκούπισαν τα πιρούνια τους πάνω στο μαύρο ψωμί και άρχισαν πάλι''
Η Βιρτζίνια Γουλφ είχε δηλώσει ότι ''ζηλεύει'' το γράψιμο της Μάνσφιλντ, λέει στον επίλογο του βιβλίου. Το πιστεύω.
''Σε μια γερμανική πανσιόν '' , Κάθριν Μάνσφιλντ, σελ 143 εκδ. Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου